Niet goedkoop, maar onbetaalbaar

In mijn ooghoek zie ik een hoop beweging en dus kijk ik op. Door de doorkijk die we hebben van bakkerij naar winkel en vice versa zie ik mijn ouders seinen, met bezorgde blikken in hun ogen. Instinctief voel ik dat er haast geboden is, en dus laat ik alles uit mijn handen vallen en ren zo vlug ik kan naar de winkel.

Niet goedkoop, maar onbetaalbaar
In één oogopslag scan ik de situatie. Er ligt een man op de grond in de winkel, in een plas waarvan ik vermoed dat het zijn urine is. Als ik naast hem neerstrijk, merk ik dat hij ademt.

Gelukkig.

Op het moment dat ik hem in stabiele zijligging leg, komt hij langzaam bij. ‘Hey Lex.’

Ik vraag hem hoe hij zich voelt, en op zijn ‘niet zo best’, besluit ik dat er een ambulance moet komen. Hij blijft me te zwak. De ambulancebroeders zijn er gelukkig snel en de klant wordt afgevoerd naar het ziekenhuis voor verder onderzoek.

Hij kwam zijn bestelling halen en stond gezellig te kletsen, tot hij zijn jas uittrok en met de woorden ‘Ik moet even zitten hoor, ik voel me niet goed’, op een krukje plaatsnam en vrijwel meteen daarna in elkaar zakte. Later horen we dat het ging om oververmoeidheid in combinatie met griep.

BHV-cursus. Niet goedkoop en dan moet het ook nog jaarlijks worden herhaald om geen belangrijke details te vergeten. Maar wat ben ik blij dat ik, samen met nog zes anderen in ons bedrijf, de cursus heb gevolgd en jaarlijks bijhoud. Want hoewel je hoopt de dingen die je leert nooit in de praktijk te hoeven toepassen, heb ik nu zelf ervaren hoe belangrijk het is om te weten wat je in zo’n situatie moet doen. Het direct kunnen toepassen van eerste hulp kan levens redden!

Een paar dagen later ontvang ik een grote bos bloemen met een kaartje waarop staat: ontzettend bedankt voor het adequaat handelen!

BHV-cursus. Niet goedkoop, maar onbetaalbaar op een moment dat het ertoe doet.